หนังสือ บ้านที่มีแมวขี้โกหกกับหมาในจินตนาการ

" ไม่มีประโยชน์ก็ไม่ได้แปลว่าไร้ค่า ไม่มีประโยชน์ แต่ก็มีสิทธิ์ที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ใช่หรือ "

ผลงานของนักเขียนรางวัลที่จะเติมเต็มหัวใจคุณด้วยความเหงา ความช่วยไม่ได้ ความเศร้า ความโกรธ ความสูญเสีย แต่ความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลนั้นก่อเกิดเป็น "การยอมรับ" ตัวเอง

 

บ้าน "ฮาเนะโกะ" ที่แปลว่า แมวมีปีก เป็นครอบครัวมั่งคั่งแต่กลับพังทลายจากภายใน บ้านที่มีผู้ใหญ่ที่ไม่ได้เรื่องได้ราวนักและชาวเมืองต่างเรียกว่า "พวกฮาเนะโกะจอมโกหก" แต่ในบ้านหลังนั้นก็ยังมียามาบุกิ เด็กชายที่หวังจะมีชีวิตที่สงบสุขและเติบใหญ่ได้เป็นอย่างดี แม้เขาจะต้องคอยโกหกเพื่อปกป้องโลกของแม่ที่สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ต้องทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กับพ่อที่มีชู้จนลือกันไปทั่วเมือง ต้องตามหาพี่สาวที่พยายามหนีออกจากบ้าน ต้องคอยพูดปกป้องปู่ที่วาดฝันจะสร้างสวนสนุกให้เมืองด้วยการใช้หมาในจินตนาการเพื่อให้ผ่านชีวิตไปให้ได้

 

การใช้สิ่งที่ไม่มีอยู่จริงเป็นที่พึ่งทางใจในการมีชีวิตอยู่นั้น ถือเป็นเรื่องไร้แก่นสารจริงหรือเปล่า