หนังสือ ณ สถานีรถไฟโตเกียวอุเอโนะ

ทั้งที่เมื่อก่อนพวกเขามีครอบครัว พวกเขามีบ้าน ไม่มีใครเริ่มต้นชีวิตในที่ที่ทำจากลังกระดาษและผ้าใบกันน้ำและไม่มีใครเป็นคนไร้บ้านเพราะพวกเขาอยากเป็น..

ณ สถานีรถไฟฟโตเดียวอุเอโนะ สะท้อนภาพสังคมอีกแง่หนึ่งของญี่ปุ่น
เรื่องราวเริ่มต้นเมื่อคาสุต้องระหกระเหินจากต่างจังหวัดเข้าเมืองหลวงของประเทศเพื่อหาค่าเลี้ยงดูครอบครัว ด้วยการเป็นคนงานก่อสร้าง
สิ่งอำนวยความสะดวกด้านกีฬาสำหรับการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกที่โตเกียวปี 1964 หลังจากการแข่งขันกีฬาสิ้นสุดลง เขาก็ถูกย้ายไปทำงานที่ไซต์ก่อสร้าง ต้องอาศัยสวนสาธารณะอุเอโนะต่างบ้าน ซึ่งที่นี่มีคนไร้บ้านอาศัยอยู่มากมาย เมื่อกีฬาโอลิมปิกปี 2020 กำลังจะกลับมาอีกครั้ง รัฐก็กวาดต้อนคนไร้บ้านให้ออกไปจาก "บ้าน" ของพวกเขา เพื่อให้ญี่ปุ่นชนะการคัดเลือกเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก...

นิยายเรื่องนี้ชี้ให้เห็นถึง 'ความเหลื่อมล้ำและความไร้สิทธิความเป็นคน' ส่งผลให้คนคนหนึ่งหรือใครอีกหลายคนมีบาดแผลในใจมาตบอด ว่าเขาหรือเธอเป็นคนอับโชคเสมอมา และจะเป็นอย่างนี้ไปจนวันสุดท้าย