หนังสือ สิงโตนอกคอก

"แล้วพวกแกก็เผามัน พวกโง่ ทีแต่คนโง่กับเผด็จการเท่านั้นที่เผาหนังสือ พวกแกทำลายขุมปัญญาของมนุษยชาติ"  – จะขอรับผิดทั้งหมดแต่เพียงผู้เดียว

"ทำไมเราถึงยอมเชื่ออย่างสนิทใจมาตลอด หรือเราจะสูญเสียความสามารถในการสงสัยไปแล้ว เช่นเดียวกับที่เราสูญเสียบางสิ่งบางอย่างที่เรียกว่ามาตรฐานคุณธรรมของตนเอง..." – ในโลกที่ทุกคนอยากเป็นคนดี

"ทุกวันในเวลาเที่ยงคืนตรง รถไฟสีดำเก่าคร่ำคร่า ที่ไม่รู้ว่าแล่นมาจากแห่งหนไหนและจะไปยังที่แห่งใด ไร้คนขับ ไร้ผู้โดยสาร ไร้คนขึ้นลง แต่แล่นมาจอดสม่ำเสมอตรงเวลา" – รถไฟเที่ยงคืน

"มันยากจริงๆ สำหรับผม...ผมไม่รู้ว่าตัวเองเสียเพื่อนไปหรือยัง ผมไม่รู้ว่าขีดจำกัดความเป็นมนุษย์มันอยู่ตรงไหน" – โอนถ่ายความเป็นมนุษย์

"อดัมบอกตัวเองว่า ต่อให้ถูกเนรเทศ ลิลิธก็จะอยู่ได้โดยไม่เป็นไร อดัมคิดง่ายเกินไป ไม่เป็นไรหมายถึงอะไร เธออาจะไม่ตาย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะไร้ซึ่งน้ำตา" – อดัมกับลิลิธ

"นิทานเก่าแก่โบราณที่พ่อแม่เคยเล่าให้ฟังตอนเด็ก เรื่องของหญิงสาวงามในชุดราตรีผู้หายตัวไป..." – ซินเดอเรลล่าแห่งเมืองหุ่นยนต์

"ยามที่ทุกคนขาดแคลนอาหารและน้ำดื่ม ยามที่ความอดอยากคร่าชีวิตผู้คนเป็นล้านๆ มีซากศพเกลื่อนกลาดอยู่ตามถนน พวกเราก็กินอิ่มและมีน้ำสะอาดอาบ อยู่ห่างไกลจากความกังวลใดๆ ในโลกใบนี้" – สมาชิกในหลุมหลบภัย

"ทำไมคนนอกรีตจึงมีกุหลาบเหมือนกับพวกเรา ทำไมเทพเจ้าจึงให้กุหลาบกับพวกเขาด้วย ผมถามเนวา แต่เธอไม่รู้" – กุหลาบย้อมสี

"อยากหยุดสงครามและความบ้าคลั่งนี้ แต่ก็หวาดกลัวเกินกว่าที่จะเอ่ยออกมา ฉันทรมาน อยากออกจากสัมคมที่วิปลาสนี้ไปอยู่กับพวกเธอ เหมือนกับสิงโตตัวนั้น" – สิงโตนอกคอก